o. Mateusz Pindelski SP: Wielu ludzi twierdzi, że po śmierci bliskiej osoby mają oni wrażenie, nie tylko w śnie, ale również na jawie, kontaktu, widzenia, dotknięcia zmarłego. Czy takim ludziom należy mówić, że jest to przewidzenie, zbieg okoliczności czy rzeczywiście jest taka możliwość?

ks. Mieczysław Maliński: Możliwość taka jest, dlatego że, umierając, idziemy do Boga nie tylko duszą, ale i ciałem. Jak to zwykliśmy mówić: w ciele uwielbionym. A więc, zmartwychwstanie dokonuje się w momencie naszej śmierci. Przecież nie jesteśmy aniołami, jesteśmy ludźmi: istotami duchowo-cielesnymi. Niezależnie od tego czy znajdziemy się w niebie, w czyśćcu, czy – nie daj, Boże – w piekle. Ciało należy do istoty człowieka, odchodzimy z tego świata już zmartwychwstali. Dlatego jest możliwe duchowe doświadczenie zmarłego człowieka. Z nami działo się tak samo jak z Jezusem: On, umierając na krzyżu, nie oddał ducha w sensie: ducha-duszy, ale oddał siebie, a więc już na krzyżu zmartwychwstał do życia wiecznego. Na krzyżu wisiało Jego ciało umęczone. Ciało uwielbione wraz z duszą spotkało się z Bogiem. I taki Jezus ukazywał się swoim uczniom.

Skoro możliwość kontaktu ze zmarłymi istnieje, dlaczego Kościół potępia okultyzm, spirytyzm, które zaspokajają ludzkie pragnienie tego kontaktu?

To nie jest potępienie kontaktu, ale spirytyzmu jako instytucji. Po pierwsze, dlatego że spirytyzm jest niejednokrotnie wykorzystywany przez oszustów, którzy żerują na pragnieniu ludzi nawiązania kontaktu ze zmarłymi. Ale po drugie, spirytyzm z założenia jest błędny. Sugeruje, że możemy dowolnie, w każdej chwili nawiązywać kontakt quasi fizyczny ze zmarłymi. Słyszeć ich głos, nawet widzieć ich postać, a przynajmniej uzyskiwać odpowiedzi na stawiane im pytania – za pomocą na przykład medium czy talerzyka. Kontakt ze zmarłym powinien mieć inną formę: wzajemnej miłości, modlitwy. Modląc się za zmarłych, uświęcamy się tą modlitwą, a będąc złączeni miłością ze zmarłym, udzielamy mu naszej świętości.