Biblioteka

11 - 15

11.

„Nehmen Sie diese Tropfen vor dem Schlafengehen und dieses Pulver dreimal  täglich nach dem Essen; aber das wichtigste für Sie ist Ruhe. Am besten wäre es, Sie könnten irgendwo hinausfahren, sich niemal trennen von Ihrer bisherigen Umgebung und alles vergessen…!”
„Ich verschreibe Ihnen noch eine Packung dieser Spritzen, und wenn diese zu Ende sind, kommen Sie wieder. Aber bitte denken Sie daran: das hilft nur, wenn Sie sich nicht aufregen. Sie dürfen sich nicht ärgern, müssen ein wenig froher in die Welt  schauen…”
In vielen Todesanzeigen und auf Grabsteinen sollte statt “In unstillbarem Schmerz: Ehemann, Kinder, Enkel und Schwiegertochter”, statt “Ehre seinem Gedenken”, statt “Unserer über alles geliebten Mutter”, statt “Die treuen Kollegen” stehen: Ihrekinder haben Sie zu Tode geärgert”, “Der Chef hat ihn fertiggemacht”, “Die Gerüchte  haben ihm den Rest gegeben”.
Ich weiß  nicht, ob er ein Heiliger ist, aber ich weiß:
Er versteht es, eine Tür leise zu schließen. 

 „Niech Pan sobie zażywa te kropelki przed snem, a te proszki  trzy razy dziennie po jedzeniu; ale najważniejszą rzeczą dla pana jest spokój. Byłoby najlepiej, gdyby pan mógł gdzieś wyjechać, oderwać się od dotychczasowego środowiska i zapomnieć o wszystkim…”
„Proszę wziąć serie tych zastrzyków, a gdy je pani skończy, proszę przyjść znowu. Ale proszę pamiętać, że one pomogą, jeśli się pani nie będzie denerwowała. Nie należy się martwić, trzeba trochę weselej popatrzeć na świat…”
Na wielu klepsydrach i nagrobkach zamiast napisów: „pozostają w nieutulonym żalu mąż, dzieci, wnuki i synowa”, zamiast „cześć jego pamięci”, zamiast: „najukochańszej matce”, zamiast: „wierni koledzy” – powinno być: „zagryzły ją dzieci”, „wykończył go kierownik”, „dobiły ją plotki”.
Nie wiem, czy jest świętym, ale wiem, że umie delikatnie zamykać drzwi.

***

12.

Zu viele Menchen, zu viele Pflichten, zu viele Sorgen, zu viele Jahre.
Zu wenig  Zeit, zu wenig Geld, zu wenig Geduld.
Zu wenig Liebe.

Za dużo ludzi, za dużo obowiązków, za dużo trosk, za dużo lat.
Za mało czasu, za mało pieniędzy, za mało cierpliwości.
Za mało miłości.

***

Stoß nicht die Hand weg, die deinen Schal glättet, dir über die Haare streicht, den Staub von deinem Mantel klopft; reg dich nicht auf, wenn man dich danach fragt, wie du dich fühlst, ob du Kopfweh hast, ob du nicht erkältet bist, wie du geschlafen hast, ob. dich ein Kummer quält; klage nicht, daß man sich für dich interessiert, sich in deine Angelegenheiten mischt; beschwere dich nicht, daß man dich ermahnt, warnt, zu überzeugen versucht. Denn es wird dazu kommen, daß du niemanden etwas angehst, niemand dich fragt noch warnt noch um etwas bittet. Es wird geschehen, wie du gewollt hast: Niemand wird sich mit dir befassen. Du wirst allein bleiben. Und wenn dann die Tragödie kommt, fehlt  dir vielleicht die Hand, die dich retten könnte vor der Verzweiflung.
Stoß  die Liebe nicht von dir fort, denn sie ist nicht bis ins Unendliche zu finden.

Nie odtrącaj ręki, która poprawia ci szalik pod szyją, przygładza włosy, strzepuje  kurz  z płaszcza; nie denerwuj się, gdy cię wypytują o to, jak się czujesz, czy cię głowa nie boli, czy nie jesteś zaziębiony, jak ci się spało, czy masz jakieś zmartwienie; nie narzekaj, że się tobą interesują, że się wtrącają w twoje sprawy; nie narzekaj, że cię upominają, ostrzegają, przekonują. Bo przyjdzie taki czas, bo dojdzie do tego, że nikogo nie będziesz obchodził, że nikt nie będzie cię pytał ani ostrzegał, ani prosił. Stanie się to, czego chciałeś: nikt się nie będzie tobą interesował. Zostaniesz sam. A gdy przyjdzie tragedia, wtedy może zabraknąć ręki, która by cię uratowała przed rozpaczą.
Nie odtrącaj od siebie miłości, bo nie można jej znajdować w nieskończoność.

***

14.

Wir sind wie kommuniezierende Röhren. Wir sind wie Quellen von Licht. Wir sind wie Wärmequellen. Gemeinsam stärken  wir uns durch das Gute, gegenseitig ersticken wir uns durch das Böse. Also hängt von deiner Heiligkeit die Heiligkeit der Menschen ab, die mit dir verbunden sind: deiner Freunde, Kinder, Untergebenen, deiner Mitarbeiter, deiner Schüler.
Wie stark ist das Licht in dir? Wie groß der Kreis der Menschen, die aus deiner Wärme schöpfen? Umfaßt er auch die Verstorbenen?
Du willst dich von deiner Größe überzeugen? Schau auf die Menschen, die neben dir leben.

Jesteśmy jak naczynia połączone. Jesteśmy jak źródła światła. Jesteśmy jak źródła ciepła. Wzajemnie zasilamy się dobrem, wzajemnie przygaszamy się złem. A wiec od twojej świętości zależy świętość ludzi z tobą związanych: kolegów, dzieci, podwładnych, współpracowników, uczniów. Jak silne jest w tobie światło? Jak wielki jest krąg ludzi, którzy czerpią z twojego ciepła? Czy obejmuje on również zmarłych?Chcesz się przekonać o swojej wielkości? Spojrzyj na ludzi żyjących obok ciebie.

***

15.

Teuerste für jeden Menschen ist die Zeit. Und um nichts zittern wir so wie um die Zeit. Und mit nichts sparen wir gegenüber anderen so wie mit der Zeit. – Und es gibt kein größeres Geschenk, das wir einem anderen geben können, als die Zeit. Einem anderen Menschen Zeit widmen, das heißt versuchen, in ihn hineinzuhören, ihn zu verstehen, ihm zu helfen –  teilzunehmen an seinem Leben.
Maß für die Klugheit eines Menschen ist es, wie er seine Zeit einteilt. Maß für die Liebe ist es, wie er einem anderen Menschen seine Zeit schenkt.

Najdroższą rzeczą dla każdego człowieka jest czas. I nad niczym tak nie drżymy, jak nad czasem. I niczego tak innym ludziom nie żałujemy, jak czasu. – I nie ma większego daru, jaki możemy dać drugiemu człowiekowi jak czas. A dać drugiemu człowiekowi czas, to znaczy starać się go wysłuchać, zrozumieć go, pomóc mu – stać się uczestnikiem jego życia. I jak miarą mądrości jest organizowanie swojego czasu, tak miarą miłości jest dawanie swojego czasu drugiemu człowiekowi.

  ***