Biblioteka

WIELKA SOBOTA

WIELKA SOBOTA

Księga Rodzaju:                                                           Rdz 1
Potem Bóg rzekł: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam”. Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.

Paweł:                                                                          Rz 6
My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych.

Ewangelia:                                                                   Mk 16
Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa.

Rozważanie:
W liturgii wielką rolę odgrywa światło. Zaczyna się od soboty wielkanocnej – ksiądz poświęca na dziedzińcu kościelnym ogień, zapala od niego świecę, wchodzi z nią do ciemnego wnętrza kościoła, trzykrotnie przystaje z wołaniem: „Światło Chrystusa”. Bo w naszej liturgii płonąca świeca jest symbolem Chrystusa. I potem płonąca świeca towarzyszy nam cały rok. We wszystkich obrzędach liturgicznych, zwłaszcza sakramentalnych. A w końcu również na pogrzebie.

Poezja:
Nie umiem być srebrnym aniołem –
ni gorejącym krzakiem –
Tyle zmartwychwstań już przeszło –
a serce mam bylejakie

tyle procesji z dzwonami –
tyle już alleluja –
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja.
                                         J. Twardowski, Wielkanocny pacierz