Biblioteka

Różaniec (Ona jest z tobą)

Różaniec

T A J E M N I C E R A D O S N E

1. ZWIASTOWANIE

Wciąż trwały w Niej słowa objawienia: „Oto poczniesz i porodzisz Syna i nazwiesz imię Jego Jezus”. Tamta chwila zmieniła w Niej wszystko. Całe życie nabrało innego sensu, innego koloru. Dni oddalające Ją od tego wydarzenia nie potrafiły w Niej uciszyć fali radości, która wtedy wybuchła – wdzięczności za łaskę powołania na Matkę Mesjasza.
Maryja jest przy tobie, gdy spotyka cię jakaś niespodziewana łaska. Jest przy tobie, kiedy Bóg ukazuje ci sens twojego działania, cel, dla którego masz żyć. Jest przy tobie, żebyś się nie odwrócił, nie zmarnował daru przeznaczonego tylko dla ciebie. Ona chce, aby ta radość, która Ją przepełniała, była i twoim udziałem.

2. NAWIEDZENIE

Elżbieta miała rodzić. Maryja poszła do niej. Chciała pomagać Elżbiecie w pracy domowej, chociaż Jej samej nie było lekko. Przecież i Ona spodziewała się Dziecka.
Ona jest przy tobie, gdy jesteś zapracowany, zmęczony. Ona jest przy tobie, gdy ci brak czasu dla siebie. Obyś uwierzył, że chociaż sam jesteś obciążony, stać cię na to, abyś pomagał ludziom potrzebującym. Choć sam nie masz czasu, stać cię na to, aby poświęcić chwile tym, którzy ich potrzebują. Wtedy poznasz, co to jest radość przebywania z ludźmi.

3. NARODZENIE

Zimna, mokra noc. Stajnia. W żłobie leży Narodzony. Obok Matka zmęczona, ale szczęśliwa, że Dziecko przyszło na świat. Jeszcze chwila i pojawiają się nieznani przyjaciele: Pasterze i Mędrcy. Dołączają się do Jej radości. Jakżeż im była wdzięczna, że przyszli. Jak bardzo się tym ucieszyła, że ktoś Go zauważył, odkrył, uczcił.
Ona towarzyszy twojemu stawaniu się. Cieszy się twoimi osiągnięciami. Każdym uznaniem, jakie cię spotyka ze strony ludzi.

4. OFIAROWANIE

Świątynia jerozolimska pełna ludzi i ich spraw. Wśród tłumu Ona, która tu przyniosła na rękach swój Skarb. Przyszła, aby Go ofiarować Bogu Ojcu.
I ty jesteś Jej skarbem. Ona wciąż ciebie oddaje w ręce Boże. Nie bój się ani o siebie, ani o swoich, ani o przyszłość, ani o przeszłość. Nie bój się, że możesz coś utracić.

5. ZNALEZIENIE

Szukała Go przez trzy dni. To nie była Jej wina, że zginął. Został w świątyni, bo sam tak chciał. Powiedział Jej: „Czyż nie wiecie, że w sprawach Ojca mego potrzeba, abym był”. Tak bardzo się ucieszyła, że Go znalazła. Ale nie zrozumiała tych słów Jezusa. Nie zrozumiała tego wytłumaczenia. Musiała z tą niewiedzą wrócić do Nazaretu i żyć dalej.
Ona jest z tobą, gdy twoją radość zmrozi przykrość. Gdy u twoich najbliższych spotkasz się z zagadką, na którą nie znajdujesz odpowiedzi. Gdy pozostajesz poza kręgiem wtajemniczonych.

T A J E M N I C E B O L E S N E

1. PAN JEZUS W OGROJCU

Ona nie była z Nim w Ogrodzie Oliwnym, ale od dawna bała się o Niego. Obserwowała nienawiść, jaka Go otaczała. Przeczuwała Jego śmierć. Słyszała zbliżające się jej kroki. Nie widziała śpiących uczniów, ale od dawna czuła pogłębiającą się Jego samotność. Towarzyszyła Mu troską i modlitwą, by Bóg pomógł Mu sprostać zadaniu, które przed Nim stanęło.
Ona jest z tobą, gdy stoisz przed drzwiami trudnych decyzji. Ona jest z tobą w twojej samotności. Ona jest z tobą, abyś nie uląkł się niebezpieczeństw, byś nie stchórzył.

2. BICZOWANIE

Stała w tłumie na placu przed pretorium. Patrzyła, nie dowierzając, na parodię procesu sądowego i nagle usłyszała wyrok Piłata: „Ubiczować”. Rozumiała, co to znaczy. Widziała oczyma duszy, jak Go obnażają, przywiązują do słupa, a potem biją. Z zaciśniętymi oczyma modliła się, żeby wytrzymał.
To i za ciebie Ona się modli. Za ciebie, który cierpisz, a zwłaszcza – gdy cierpisz niezasłużenie. Za ciebie, na którego spadają bolesne uderzenia. Abyś wytrzymał i nie popełnił czegoś, co niegodne twojego człowieczeństwa.

3. CIERNIEM KORONOWANIE

Gdy Piłat wyprowadził Jezusa przed tłum, w pierwszej chwili Go nie poznała. Zlany krwią płynącą spod czapy cierni, którą wtłoczyli Mu na głowę, nie przypominał Jej Syna. Dopiero gdy Piłat, wskazując na Niego, powiedział: „Oto człowiek”, zrozumiała, że to jest On. Z przerażenia zbudził Ją ryk tłumu: „Ukrzyżuj Go!” Nie mogła pojąć wybuchu tej nienawiści. Czego oni od Niego chcą? Za co chcą skazać Go na śmierć? Za to dobro, które czynił?
Gdy jesteś niesłusznie osądzony, gdy cię potępiają, oczerniają, szkalują, Ona jest przy tobie, tak jak wtedy była przy Nim. Ona cię rozumie, ocenia całe dobro, jakie uczyniłeś.

4. DROGA KRZYŻOWA

Szła w orszaku śmierci. Potrącana przez żołnierzy i nienawistny tłum. Starała się iść możliwie najbliżej Niego. Z przerażeniem patrzyła na Jego chwiejne kroki. Czasem, odepchnięta, traciła Go z oczu. Najchętniej podeszłaby, aby Mu pomóc dźwigać krzyż.
Gdy dźwigasz swój krzyż, Ona idzie z tobą, tak jak wtedy szła z Nim. Ona ci towarzyszy, gdy upadasz; modli się, abyś powstał znowu.

5. UKRZYŻOWANIE

Stała pod krzyżem, gdy konał Jej Syn. Słyszała każdy Jego oddech, każde westchnienie, każdy jęk. Towarzyszyła Mu, gdy tracił przytomność, budził się, zapadał w omdlenie. Czuła, że On kona, że odchodzi coraz bardziej. Umierała razem z Nim. „W ręce Twoje oddaję ducha mego” – jeszcze jeden okrzyk boleści i umarł. Nie umarła. Trzeba było się oderwać od krzyża i zająć się sprawami Jego pogrzebu.
Ona jest przy tobie, gdy z przerażeniem patrzysz na odchodzącego bliskiego ci człowieka. Jest przy tobie, gdy stoisz nad grobem człowieka, którego kochasz. Żebyś, nie tracąc tej miłości, potrafił oderwać się od trumny i wrócić do normalnego życia. Ona będzie i pod twoim krzyżem. Będzie i w chwili twojej śmierci. Weźmie cię w ramiona, jak wzięła Jego ciało, gdy je zdjęto z krzyża.

T A J E M N I C E C H W A L E B N E

1. ZMARTWYCHWSTANIE

Chyba wcale się tym wszystkim nie zdziwiła, co opowiadały trzy Marie o odwalonym kamieniu, co mówił Piotr i Jan – że zastali pusty grób. Chyba wcale się nie zdziwiła tym, co Jej doniesiono o dwóch uczniach idących do Emaus – że spotkali Jej Syna. Wszyscy zastanawiali się, dlaczego do Niej nie przyszedł, dlaczego Jej się nie ukazał. To prawda, chciała Go widzieć. Ale jeżeli On miał inne plany, to niech tak będzie, jak On chce.
Ona jest z tobą wtedy, gdy cię ominie radość, która ci się należy, gdy cię ominie chwała, która tobie przysługuje.

2. WNIEBOWSTĄPIENIE

Niebo to jest Jego chwała. Chwała takiego życia. Ona to wiedziała, że Jezus nie mógł być starty przez zło. Że Jego życie musiało być zakończone powrotem do Ojca.
Ona chce, żebyś przez swoje życie i ty doszedł do Ojca.

3. ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

Wieczernik – izba, gdzie odbyła się Ostatnia Wieczerza. Teraz znowu wypełniony uczniami Jezusa, ale bez Niego. Osamotnieni jak owce bez pasterza. Przerażeni. Wciąż nie mogą zrozumieć, co się stało. Nie mogą zrozumieć Jego Śmierci, Jego Zmartwychwstania, Jego Odejścia. Jak się Ona modliła, by Bóg ich oświecił. Żeby zrozumieli. Jak Ona się modliła, żeby Bóg dał im odwagę. Żeby się nie bali. Była bezradna wobec ich słabości. I wtedy stało się to, co nazwano zesłaniem Ducha Świętego. Potem uczniowie wychodzą z Wieczernika. Przemawiają do zgromadzonych Żydów. Są mądrzy i odważni.
Ona jest i przy tobie, gdy cię przysłoni cień niewiedzy, gdy zagarnie cię mrok, przestrach. Ona modli się i o ciebie, żeby Duch Święty cię oświecił: żebyś był mądry i odważny.

4. WNIEBOWZIĘCIE

Uczestniczyła we wszystkich sukcesach apostołów. Cieszyła się każdym nowym nawróceniem, każdym człowiekiem, który brał jej Syna za swój wzór. Cieszyła się, że Kościół rośnie. Ale równocześnie tęskniła. Chciała być ze swoim Synem. Wierzyła w niebo jak nikt z ludzi. Wiedziała, że jedynym niebem jest być razem z Nim. Jeżeli jest możliwa śmierć z tęsknoty, to taką była Jej śmierć.
Ona się modli za ciebie, żebyś wierzył w niebo. Żeby śmierć dla ciebie była, tak jak dla Niej, przyjściem do Jezusa.

5. UKORONOWANIE MATKI BOŻEJ

Tam jest zupełnie inaczej, ale jakoś i po ludzku. Tam ludzie żyją na innych zasadach, ale każdy jakoś zostaje sobą. Ona jest tam, jak i tu, Matką. On jest tam, jak i tu, Jej Synem. Ona tam jest tą samą Matką, która zaproszona do nowożeńców w Kanie Galilejskiej troszczy się o to, żeby niczego nie brakowało.
Ona tam, jak i tu, troszczy się o ciebie, żeby i tobie niczego nie brakowało. Ona tam jest twoją Matką.