Strażnik, który pilnie obserwował diabełka, sięgnął ręką, złapał go za kark, wyszarpnął z miejsca, na którym się znajdował, uchylił drzwii wyrzucił go na zewnątrz.
– A na zewnątrz stał mały aniołek. Taki mały jak diablątko. Gdy diabełek oprzytomniał po tym szoku, który przeżył, zapytał zdumiony:
– A tyś kto?
– A ja jestem twój anioł stróż – odpowiedział aniołek rezolutnie.
– Mój??? – diablątko nie rozumiało.
– Tak, twój – anielątko potwierdziło.
– A kto ciebie do mnie przydzielił? – chciał się jakoś połapać.
– Pan Bóg. Żebym się toba opiekował.
– Po co się masz mną opiekować? – zaciekawił się diabełek na dobre.
– Żebyś był szczęśliwy.
– A kto jest nieszczęśliwy?
– Ten, kto żyje w nienawiści. A ten jest szczęśliwy, kto kocha i jest mądry. – A ja?