20 listopada 2005
UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA

„Panie, kiedy widzieliśmy Cię”

     Smutne są te nasze Msze święte – tak niedzielne jak codzienne. Wieje od nich dojmujący brak radości.
     Przecież to ma być spotkanie z Tobą, Boże, przez Twojego Syna Jezusa Chrystusa. Tymczasem słuchamy Jego nauki bez wzruszenia, obojętnie, beznadziejnie. Jak relacji o wydarzeniach zaprzeszłych. A przecież powinniśmy brać w nich udział jako świadkowie, jako słuchacze, jako ci, do których Jezus mówi w tej chwili, bezpośrednio, na nowo.
     Wtedy dopiero spotkamy Ciebie, Boże – radość świata – który zwracasz się do nas osobiście.

KS. M.M.

November 20, 2005
Feast of Christ the King

”Lord, when we saw You”

     Our Holly Masses, both Sunday ones and the weekday ones, are sad.  They emanate the distinctive lack of joy.
     But it is supposed to be meeting with You, God, through Your Son, Jesus Christ.  Yet we listen to His teaching without emotion, hopelessly, indifferently.  As if it was an account of some long passed events.  But we should participate in these events as witnesses, as listeners, as the ones to whom Jesus speaks right now, directly, anew. 
     If we do that we will be able to meet You, God – joy of the world – who speak to us personally.

         Fr. M.M.