Nowości
![„Na moją pamiątkę” [Szkice do nieukończonej książki o Eucharystii]](https://www.malinski.pl/wp-content/uploads/2019/12/na-moja-pamiatke-1.jpg)
Biblioteka
Wstęp
Kim jest Bóg? Kto to jest Bóg? Jaki jest Bóg?
Chcemy mówić o Bogu. Ale zaraz na początku trzeba Go przeprosić za każde złe, małe, głupie słowo. Bo szukając jak ślepiec, po omacku, natrafiamy na ściany, ściany, ściany – odbieramy zaledwie jakieś błyski, zaledwie jakieś szmery, zaledwie jakieś głosy.
Chcemy mówić o Bogu. Bo to jest nasza najważniejsza sprawa życiowa: On – Jego Osoba. I wiemy, że lepiej mówić częściowo błędnie, czy nawet częściowo fałszywie, ale nie wolno nie mówić wcale.
Kim jest Bóg, który nas powołał do bytu? Kim jest Ten, który nas stworzył – tak jak biliony bilionów istot. Kim jest? Mówimy: jest Miłością. Tego nauczyliśmy się od Jezusa, który jest Jego Słowem. Bo tak Go wyraził Jezus życiem swoim i swoimi naukami: ukazał się nam jako najpiękniejszy Człowiek tej ziemi i najmędrszy, wolny, prawy, sprawiedliwy i kochający.
Ale historyczny Jezus to jeszcze nie wszystko. Słowem Bożym jest również świat. Kosmos. Wszechświat. Bóg nie jest wszechświatem ani wszechświat nie jest Bogiem. Ale w nim Bóg się odbija, ukazuje się. Byleśmy dobrze patrzyli, byleśmy Go dobrze zrozumieli. Dlatego chcemy się wpatrzeć we wszechświat, żeby Boga zobaczyć.
Dlatego nie chcemy mówić o pięknie tego świata. Nie chcemy mówić o porannych mgłach nad łąkami. O wschodzie słońca nad morzem albo o zachodach słońca w górach. O śpiewach ptaków żegnających dzień. O zieleni drzew. O pięknie kwiatów. O szumie lasów, morza, wiatru. Nie chcemy iść za poetami. Chcemy popatrzyć kosmologicznej, botanicznej, zoologicznej prawdzie w oczy.
Chcemy mówić o Bogu. Ale zaraz na początku trzeba Go przeprosić za każde złe, małe, głupie słowo. Bo szukając jak ślepiec, po omacku, natrafiamy na ściany, ściany, ściany – odbieramy zaledwie jakieś błyski, zaledwie jakieś szmery, zaledwie jakieś głosy.
Chcemy mówić o Bogu. Bo to jest nasza najważniejsza sprawa życiowa: On – Jego Osoba. I wiemy, że lepiej mówić częściowo błędnie, czy nawet częściowo fałszywie, ale nie wolno nie mówić wcale.
Kim jest Bóg, który nas powołał do bytu? Kim jest Ten, który nas stworzył – tak jak biliony bilionów istot. Kim jest? Mówimy: jest Miłością. Tego nauczyliśmy się od Jezusa, który jest Jego Słowem. Bo tak Go wyraził Jezus życiem swoim i swoimi naukami: ukazał się nam jako najpiękniejszy Człowiek tej ziemi i najmędrszy, wolny, prawy, sprawiedliwy i kochający.
Ale historyczny Jezus to jeszcze nie wszystko. Słowem Bożym jest również świat. Kosmos. Wszechświat. Bóg nie jest wszechświatem ani wszechświat nie jest Bogiem. Ale w nim Bóg się odbija, ukazuje się. Byleśmy dobrze patrzyli, byleśmy Go dobrze zrozumieli. Dlatego chcemy się wpatrzeć we wszechświat, żeby Boga zobaczyć.
Dlatego nie chcemy mówić o pięknie tego świata. Nie chcemy mówić o porannych mgłach nad łąkami. O wschodzie słońca nad morzem albo o zachodach słońca w górach. O śpiewach ptaków żegnających dzień. O zieleni drzew. O pięknie kwiatów. O szumie lasów, morza, wiatru. Nie chcemy iść za poetami. Chcemy popatrzyć kosmologicznej, botanicznej, zoologicznej prawdzie w oczy.