2. NIEDZIELA ADWENTU
Izajasz: Iz 40
„Pocieszcie mój lud” – mówi wasz Bóg. „Przemawiajcie do serca Jezuzalem i wołajcie do niego, że czas służby się skończył, że nieprawość jego odpokutowana”.
Piotr: 2 P 3
Oczekujemy jednak, według obietnicy, nowego nieba i ziemi nowej, w których będzie mieszkała sprawiedliwość.
Ewangelia: Mk 1
Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy.
Rozważanie:
Niech to będzie prawdziwy Adwent – w radości czekania na Tego, który się ma w nas narodzić.
Kto więc pali – niech nie pali. Przez ten czas przynajmniej.
Kto pije – niech nie pije. Przez ten czas przynajmniej.
Kto klnie – niech nie klnie. Przez ten czas przynajmniej.
Kto leniuchuje – niech popracuje. Przez ten czas przynajmniej.
Każdy z nas niech usunie to, co uważa za przeszkodę w drodze do Boga. Przez ten czas przynajmniej.
Poezja:
Od wojny, nędzy i od głodu,
Sponiewieranej krwi narodu,
Od łez wylanych obłąkanie
Uchroń nas, Panie.
J. Romocki, Modlitwa Bonawentury