NIEDZIELA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
Dzieje Apostolskie Dz 2
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym.
Paweł: 1 Kor 12
Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
Ewangelia: J 20
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego!”
Rozważanie:
Ileż razy już tak było, ile razy jeszcze tak będzie, że zrywa się gwałtowna burza na naszym jeziorze życia. A On śpi. Nie wie, że burza? Nie słyszy ryku fal? Nie czuje podmuchów wiatru, które zdają się porywać łódź w powietrze? Nie budzi Go woda zalewająca pokład? Czy nie obchodzi Go, że giniemy?
On czeka, żebyśmy przybiegli. Choćby z tym zapytaniem: „Czy nie obchodzi Cię, że giniemy?”
Potem patrzysz na tamto przeżycie, dziwiąc się sobie, żeś taki tchórzliwy. Że dałeś się wyprowadzić z równowagi. Ale gdy przyjdzie kolejna burza, znowu tracisz głowę.
Byleś tylko zawsze przybiegał do Niego. Jak apostołowie.
Poezja:
Bądź pozdrowiony, Ty promienisty,
Co wiedziesz duszę w szlak nieugięty
Prawdy odwiecznej – sam wiekuisty –
Wodzu mej duszy, słupie ognisty,
O Duchu Święty!
Bądź pozdrowiony, co bez wytchnienia
Posuwasz duszy żagiel rozpięty,
By ją ocalić z otchłani cienia,
Źródło mej siły, bodźcu sumienia,
O Duchu Święty!
Bądź pozdrowiony, co w rannej rosie
Skąpałeś duszy zagon wyschnięty
By obfitował plon w każdym kłosie,
Siewco ziarn Bożych, natchnienia głosie,
O Duchu Święty!
Bądź pozdrowiony, Ty, coś bez cienia,
Jasny i czysty jak promień nietknięty,
Coś żywym żarem Boskiego tchnienia,
Ojcze świętości, Boże zbawienia,
O Duchu Święty!
F. Olejniczak, ***