WSTĘP

Twoje życie to koncert na cztery ręce. To nie jest tak, że ty samotnie rzępolisz sobie. Przy twoim fortepianie życia oprócz ciebie gra Bóg. A nawet On przewodzi, poddaje, inicjuje, sugeruje.
Czasem to będzie preludium czy andante, innym razem rondo czy wariacje na temat, kiedy indziej marsz żałobny czy lekki, wesoły mazurek. Od czasu do czasu forte, od czasu do czasu piano.
Bóg prowadzi, ty wsłuchuj się, towarzysz, wczuwaj się, bierz, ciesz się. Nadążaj. Żebyś był razem. Nie bój się, że cię opuści i zostawi samego. Ale niech ci się w głowie nie zawróci od sukcesów i osiągnięć – jaki to jesteś genialny, prawie bóstwo. Ani też nie zamartwiaj się cierpieniami, klęską. Graj odważnie. Bo Bóg jest wciąż z tobą. Nie możesz się zbłaźnić, skompromitować. Musisz być partnerem godnym Mistrza.
Tylko uważaj, bo mogą się w twoim koncercie życia pojawić zgrzyty, dysonanse, fałszywe tony – brutalne, prostackie, chamskie, nienawistne, bałaganiarskie. To znak, że się szatan włączył w twoje życie i chce cię zwieść, sprowadzić z drogi wielkiej twórczości. Miej ucho. Wyczuwaj, co jest – tak, a co tak nie jest, co jest Boże, a co jest szatańskie. Nie daj się zwieść szatanowi. Nie idź jego tropem. Nie idź za jego melodyką.
Twoje życie, ten koncert na cztery ręce, ma być arcydziełem – twoim i Boga, Boga i twoim.