„Pan domu”

To nie jest tak, że tyle ciebie, ile ludzie o tobie pamiętają. Pamięć ludzka jest krótsza niż się zdaje.
To nie jest tak, że tyle ciebie, ileś śladu zostawił na ziemi. Ślady przechodnie zadeptują. Na koniec zarastają trawą i zasypuje je wiatr niepamięci.
To nie jest tak, że miarą twojego życia są sukcesy i klęski. To wątpliwa miara.
To nie jest tak, że dlaczego drugiego nie zamordować, jeżeli przeszkadza. Dlaczego nie napaść, jeżeli jest słaby. Dlaczego nie obrabować, jeżeli jest bogaty. Dlaczego nie oszukać, jeżeli jest naiwny. Dlaczego nie zniszczyć, jeżeli mi zagraża. Dlaczego nie odepchnąć, pogardzić, jeżeli on mnie tak potraktował. Tym bardziej gdy tego można dokonać bezpiecznie. Tym bardziej gdy ludzie się o tym nie dowiedzą. Bo obyczaj zetlały, bo prawo dziurawe. Bo policja niesprawna, bo sądy pobłażliwe, bo więzienia już przepełnione. Bo tak łatwo wycyganić się i usprawiedliwić. Wobec tego – dlaczego nie?