How could you tell that I had
died? After all, I speak,
smile, eat meals, just as be-
fore. When did you notice,
Dear God, that I had died?
After all, nothing has changed.
When did you notice that what
had been burning had gone out,
that what had been green was
changed to ashes, that I had
ceased walking with You and
had become a stone at the
roadside? I never suspected
that You would notice. You
stand before me and invite me
to set out with You down the
road. Do You believe that a
fire can flare up from the
ashes? That I might still
twitch and, as in  my best
years, embrace You?

Jak zauważyłeś, że umarłem?
Przecież mówię, uśmiecham
się, jem posiłki – jak daw-
niej. Kiedyś to spostrzegł,
Boże mój, że umarłem? Prze-
cież nic się nie zmieniło.
Kiedy spostrzegłeś, że wyga-
sło wszystko, co płonęło; że
zamieniło się w popiół to,
co było zielone; że przesta-
łem iść za Tobą, a zamieni-
łem się w kamień przydrożny?
Nie podejrzewałem, że to
zauważysz. Stajesz przede
mną i zapraszasz, bym ruszył
z Tobą w drogę. Wierzysz, że
z popiołów może buchnąć o-
gień? Że mogę jeszcze drgnąć
i, jak za najpiękniejszych
mych lat, przytulić się do
Ciebie?